Gezinsgroep Domus Christiani 2018-2019: Voorstelling van het jaarthema
“Het is een liefdesdienst die wij verplicht aan onze naaste bieden, opdat zijn leven altijd, maar vooral wanneer het het zwakste is of bedreigd wordt, beschermd en gekoesterd wordt.”
Heilige Johannes Paulus II, Evangelium vitæ, III, 77.
Beste leden van Domvs Christiani,
Met het thema van vorig jaar konden we de vruchtbare relatie verdiepen tussen het evangelie en het gezin, als "heiligdom van het Leven". Door deze evangelisatie straalt het gezin. In plaats van terug te vallen op zichzelf, opent het zich voor andere gezinnen en voor de samenleving, in dienst van de liefde en van het leven. Dit jaar zullen we kijken naar het gezin in dienst van het Leven, in dienst van alle levens.
Zeggen dat het gezin ten dienste staat van het leven, lijkt op het eerste zicht een open deur intrappen. Logisch toch om het leven te respecteren en te verdedigen wanneer men een gezin sticht?
Nochtans, maar al te vaak komt deze bewering naar voor als een anachronisme, omdat de huidige culturele en sociale omgeving het idee van het leven geringschat, zelfs verdraait. En ondanks al onze goede wil doen we uit pragmatische overwegingen toegevingen aan de volledige opvatting van het Leven zoals de Heer het ons toevertrouwt.
Sociale en professionele erkenning, bijvoorbeeld, heeft vaak voorrang op het verlangen naar een gezin. Zoals de heilige Johannes Paulus II zegt: "De man, die op aarde het vaderschap van God zelf openbaart en vertegenwoordigt, is geroepen de eensgezinde ontwikkeling van alle leden van het gezin te garanderen; hij zal die taak vervullen door edelmoedige verantwoordelijkheid voor het leven dat ontvangen is onder het hart van de moeder, door ijverige inzet voor de opvoeding in samenwerking met zijn echtgenote, door arbeid die het gezinsverband nooit losser maakt, maar de samenhang en de stabiliteit van het gezin juist bevordert, door een getuigenis van volwassen christelijk leven dat de kinderen op werkdadige wijze binnenleidt in de levendige ervaring van Christus en van de Kerk." (H. Johannes Paulus II, Familiaris Consortio, I, 25).
De heilige Augustinus leer ons: "Net zoals de opvoeding van één mens, gaat de legitieme opvoeding van de mensheid, vertegenwoordigd door het volk van God, langs bepaalde opeenvolgende perioden en tijdperken, om op te klimmen van de tijd naar de eeuwigheid, van het zichtbare naar het onzichtbare.” (St. Augustinus, De civitate Dei, X, 14). Anders gezegd, als we de aardse plicht hebben om een gezin te stichten, moeten we dat doen met het oog op de hemel en het eeuwige leven. En dit is niet gemakkelijk, omdat de verwarde wereld van vandaag ons zijn omgekeerde waarden oplegt.
Het gezin in dienst van alle leeftijden van het Leven
”Dienst aan het Evangelie van het leven betekent dat de gezinnen [...], eraan meewerken dat de wetten en instellingen van de staat op geen enkele wijze het recht op leven, van de ontvangenis tot de dood, aantasten, maar dat juist beschermen en bevorderen” H. Johannes Paulus II, Evangelium vitæ, IV, 93
Vandaag proberen velen het gezin van het leven te scheiden: het leven zou de meest onzinnige individuele interesses en passies dienen.
De evolutie van de samenleving, van de wetenschappelijke vooruitgang en van de ideeën lijkt te werken met een “vastkliksysteem”. Onmogelijk om deze sociale vooruitgang te stoppen! Het leven staat ten dienste van een bepaalde opvatting van het gezin, namelijk ten dienste van de allerpersoonlijkste verzuchtingen (draagmoederschap, adoptie door homoseksuele ouders, transhumanisme, eugenetica ...).
Miljarden worden geïnvesteerd om de dood te overwinnen en een “onsterfelijke” mens te maken. Voor de gekste experimenten wordt niet geaarzeld met het leven te knoeien, embryo’s te selecteren. Vandaag de dag wordt het leven opgevat als ondergeschikt aan de menselijke, individuele wil: tot het punt dat sommigen denken dat ze gebruik maken van hun vrijheid over hun eigen leven als ze kiezen voor euthanasie, door de media eerder gepresenteerd als een levenskeuze dan een keuze voor de dood. Zoals bij Dmitri, in de gebroeders Karamazov van Fjodor Dostojevski, wordt voor zelfmoord gekozen "uit enthousiasme".
Deze perverse omkering van waarden ziet de bevrediging als doel van het moderne gezin, waarbij het leven een "middel" is, een "instrument" in de hand van de mens. Maar het goddelijk fundament van het leven wordt vergeten: het leven is een gave van God en daarmee wordt niet geknoeid.
Nee, het is niet de mens die leven geeft, maar God. De zalige Paulus VI herinnert er ons duidelijk aan in zijn encycliek over het huwelijk en de geboorteregeling (Humanae Vitae, 13): "Wie de wetten van de voortplanting eerbiedigt, wanneer hij van het geschenk van de echtelijke liefde gebruik maakt, belijdt, dat hij geen heerser is over de bronnen van het leven, maar veeleer de dienaar van het plan dat door de Schepper is begonnen.” De echtgenoten zijn dienaars van het hun toevertrouwde leven, van het beginnende leven tot het eindigende leven. De heilige Johannes Paulus II, herneemt dit onderricht: "Het leven wordt aan de mens toevertrouwd als een schat die hij niet mag vergooien, als een talent dat goed gebruikt moet worden. De mens moet er rekenschap van afleggen voor zijn Meester" (Evangelium vitae, III, 52).
En paus Franciscus wijst er in zijn preek van 1 januari 2018 terecht op dat "het menselijk leven dienen, is God dienen; en al het leven, van in de schoot van de moeder tot het leven dat oud, lijdend en ziek is, of beschamend is of zelfs weerzinwekkend, moet worden verwelkomd, bemind en geholpen”. Bevragen we onszelf dus over de manier waarop wij kijken naar zieke, oude of gehandicapte mensen. Hoe verwelkomen wij hen, persoonlijk, in het gezin?
In Familiaris Consortio (28), wordt erop gewezen dat "de fundamentele taak van het gezin de dienst aan het leven is, de verwerkelijking, door de geschiedenis heen, van de zegen van de Schepper aan het begin, door in de voortplanting het goddelijk beeld over te dragen van mens aan mens. [...]. De vruchtbaarheid van de echtelijke liefde beperkt zich echter niet tot het verwekken van kinderen, ook al neemt men dit in zijn specifiek menselijke dimensie: zij breidt zich uit en verrijkt zich met al die vruchten van zedelijk, geestelijk en bovennatuurlijk leven, die de vader en de moeder geroepen zijn aan hun kinderen te schenken en via hun kinderen aan de Kerk en aan de wereld."
Met andere woorden: het leven dienen is toelaten aan dit leven om te groeien, te bloeien en zich te heiligen.
Het gezin, opvoedster van het Leven
"Maar wie zijt gij, dat ge de naaste beoordeelt? […] Een damp zijt gij, die een stonde opkomt en dan weer verdwijnt. Neen, gij moest zeggen: "Zo de Heer het wil, zullen we leven, en dit doen of dat!" (Jakobus 4, 12 en 15). Met deze woorden herinnert de apostel Jakobus ons aan de waarheid over de mens: een schepsel dat in alles afhankelijk is van God.
Maar in onze moderne samenleving worden kinderen van jongs af aan ondergedompeld in een omgeving die hen van de waarheid losmaakt en afleidt. Het gezin wordt beperkt tot consumptie en materialisme.
Vanaf dat moment is het leven niets meer dan een "voortbestaan", ondergeschikt aan kortstondige aardse genoegens. Het enige "bovennatuurlijke" venster is gereduceerd tot een fictieve, digitale realiteit. De communicatiemiddelen bedelven de mens, in het bijzonder de jongeren, onder de informatie en verspreiden “ideologieën die de mensen van elkaar scheiden en van schandelijke visies op het leven, het gezin, de godsdienst en de zedelijkheid, omdat zij de echte waardigheid en bestemming van de mens niet eerbiedigen." (Familiaris consortio, III).
En dit des te gemakkelijker naarmate families "zich van hun opvoedende verantwoordelijkheid ontdoen". Daarentegen hebben we “de plicht ... vooral de kleine en grotere kinderen te beschermen tegen de agressie die zij ondergaan van de kant van de massamedia, en om ervoor te zorgen dat hun gebruik in het gezin nauwgezet geregeld wordt. Zo moet het ook het gezin aan het hart liggen voor de kinderen andere, meer gezonde en nuttige ontspanningsmiddelen te zoeken die, fysiek, moreel en geestelijk, meer vormend zijn, teneinde de vrije tijd van de jongens en meisjes vruchtbaar en waardevol te maken en hun energie in goede banen te leiden.” (Familiaris consortio, III). Vandaar het belang dat de ouders hechten aan de keuze van activiteiten voor hun kinderen (sport, jeugdbeweging, school, studie), maar ook aan het ontwaken van hun geweten tot de geest van dienstbaarheid en de christelijke deugden, van jongs af aan.
Het gezin in dienst van de Hemel
“Wie leeft en in Mij gelooft, zal niet sterven voor eeuwig.” Joh. 11: 26
De eerste taak van het gezin is om kinderen op te voeden in God en daarom in het volle bewustzijn van het leven en van het verlangen naar het eeuwige leven. "Het eerste doel van het huwelijk is het voortbrengen en opvoeden van kinderen", herinnert Sint Augustinus ons, geciteerd door Pius XI in Casti connubii. En, "wanneer zij ouders worden, ontvangen de echtgenoten van God de gave van een nieuwe verantwoordelijkheid. Hun ouderliefde is geroepen voor hun kinderen het zichtbare teken te worden van de liefde van God, "aan wie alle vaderschap in de hemel en op aarde zijn naam ontleent". (Ef. 3, 15) ", vervolgt Johannes Paulus II in Familiaris consortio. We moeten dit openen van het geweten verlangen voor onze kinderen. Dit bovennatuurlijke verlangen wordt de drijvende kracht van alle handelen.
Na het doopsel leiden de ouders, door hun voorbeeld en door de vorming die zij geven, hun kinderen geleidelijk naar het sacramentele leven. Zo worden ze voorbereid op het eeuwige leven. Door deze volle bewustwording en deze opvoeding zullen onze kinderen zich afkeren van het wereldse leven om, in een juiste mate, de voorkeur te geven aan het christelijke leven, waar actie en contemplatie in evenwicht zijn.
Het leven doorgeven is het uiteindelijk teruggeven aan God van die prachtige gave die het leven is.
Om zich voor te bereiden op het eeuwig leven, de hemelse gelukzaligheid, moet het gezin in de voetsporen treden van Christus. In één van zijn preken spoort Benedictus XVI ons aan Christus te volgen, en zo "te groeien in het delen van de gevoelens en het aannemen van de levensstijl van Jezus. Dit is wat de brief aan de Filippenzen ons zegt: "Laat dezelfde gezindheid onder u heersen, als ook in Christus Jezus was." (Fil. 2:5)”
Ja, door de navolging van het leven van Christus zetten we ons op weg naar de hemel, in dienst van het leven: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven; niemand komt tot de Vader, dan door Mij." (Joh. 14: 6), zegt Christus ons.
Het eeuwige leven begint vanaf hier beneden door het doopsel. De Catechismus van de Katholieke Kerk wijst ons er zo op dat "In de Sacramenten van Christus ontvangt de Kerk reeds het onderpand van haar erfdeel, heeft zij al deel aan het eeuwig leven, terwijl "wij uitzien naar de zalige vervulling van onze hoop, de openbaring van de heerlijkheid van onze grote God en Heiland Jezus Christus" (Tit. 2, 13). "De Geest en de bruid zeggen: Kom! Kom, Heer Jezus!" (Openb. 22, 17.20)”
Dus, vanaf het doopsel "duiken" we in het eeuwige leven, door de biecht worden we erin herboren, door de Eucharistie proeven we het. "Ik ben het levend brood, dat uit de hemel is neergedaald; zo iemand eet van dit brood, zal hij in eeuwigheid leven. En het brood, dat Ik zal geven, is mijn vlees voor het leven der wereld.” (Joh 6:51) Het gezin in dienst van het leven is een prachtig, maar soms een lang, moeilijk en pijnlijk werk.
Trouwens, vinden we tussen de blijde en de glorierijke mysteries niet altijd de droevige? Wees dus niet bang en blijf vertrouwen!
***
De drie pijlers van Domus Christiani vinden we op bijzondere wijze terug in dit jaarthema:
- het verdiepen van het geestelijk leven dat deze belofte van het eeuwige leven doet opbloeien,
- de naastenliefde met respect voor elk leven en vooral het meest kwetsbare,
- de missionaire geest: de Kerk, net als haar eerste cel, het gezin, is van nature missionair (Redemptoris missio): ze zet zich vastbesloten in voor de verdediging van het leven en verkondigt door het evangelie de belofte van het eeuwig leven. "Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Hem die Gij gezonden hebt, Jezus Christus" (Joh. 17: 3).
Een gezegend Domus Christiani-jaar!
Het Evangelie in het hart van Domus Christiani
Na het evangelie van de heilige Lucas in 2016-17 en de heilge Marcus in 2017-18, probeert ieder gezin dit jaar het evangelie van de heilige Johannes te lezen. De nieuwsbrief zal ons hierbij helpen (inschrijven op de nieuwsbrief kan via de website: www.domuschristiani.fr).
Reacties
Een reactie posten