Preek voor het Feest van de Allerheiligste Naam van Jezus (3 januari 2021)

Jezus! "onder de hemel is geen andere Naam aan de mensen gegeven, waardoor we zalig moeten worden." (Handelingen 4: 12)

Zijn we overtuigd van deze grote waarheid? Zijn we begin dit jaar klaar om echte voornemens te maken, die we gaan nakomen?

Er wordt altijd gezegd dat kiezen, verliezen is. Dat maakt ons bang. Maar bij Jezus is dat niet zo! God kiezen, Jezus kiezen is in tegendeel het openen van onszelf voor het oneindige en dus ook het openen van onszelf voor de andere liefdes in ons leven. De heilige Theresia van het Kind Jezus heeft ons de weg gewezen, en zegt: "Ik kies alles!”

EPISTEL Hand 4:8-12 In die dagen sprak Petrus, vervuld van den Heiligen Geest, hun toe: Oversten van het volk, en oudsten! Wanneer we heden gerechtelijk worden verhoord over een weldaad aan een gebrekkig mens bewezen, en over het middel waardoor hij genas, dan zij het u allen en heel het volk van Israël bekend, dat deze man gezond hier voor u staat door de naam van Jezus Christus van Názaret, dien gij hebt gekruisigd, maar dien God heeft opgewekt uit de doden. Hij is "de steen, die gij, de bouwlieden, hebt verworpen; en Hij is de hoeksteen geworden." Bij niemand anders is er redding. Want onder de hemel is geen andere Naam aan de mensen gegeven, waardoor we zalig moeten worden. EVANGELIE Lc 2:21 In die tijd, toen de acht dagen voorbij waren, die zijn besnijdenis vooraf moesten gaan, ontving Hij de naam Jezus, die de engel Hem reeds had gegeven, eer Hij in de moederschoot was ontvangen.

Houden we dus op met naar alle kanten uiteen getrokken te worden, ons afvragend wat we gaan verliezen door aan God te geven. Geloven we dat we de ander minder zullen liefhebben omdat we de Heer beminnen? Het is net andersom. Dit zal ons in staat stellen om eindelijk in waarheid lief te hebben, om de ander lief te hebben zoals God hem lief heeft: voor hem en niet voor ons zelf. Laten we niet met God marchanderen. We winnen er niets door, maar verliezen alles…

De heilige pastoor van Ars leerde: "Je hebt een klein hart, maar het gebed vergroot het en maakt het in staat God lief te hebben... Het zijn geen lange of mooie gebeden waar de goede God naar kijkt, maar deze die uit de grond van het hart komen, met grote eerbied en een oprecht verlangen om God te behagen... Hoe aangenaam is het voor Hem als we een klein kwartier van onze bezigheden, van sommige nutteloze dingen, nemen om te bidden..." Denken we echt dat we het niet kunnen?

En ik richt me ook aan de kinderen. Behalve luiheid en lichtheid is er niets dat rechtvaardigt dat ze niet serieus bidden op hun eigen manier. We zijn allemaal verantwoordelijk voor het begin van hun inwendig leven. Laten we moedig zijn!

Laat ons, samen met het gebed en de praktijk van de sacramenten, ons ook een beetje terugtrekken uit de wereld door middel van stilte en het lezen van goede boeken (een boeiend heilig leven, bijvoorbeeld), en we zullen alle ingrediënten voor een echt geestelijk leven hebben.

Beetje bij beetje zul je zien dat we er in slagen het gebod van de Heer op te volgen: "we moeten altijd bidden, zonder de moed te verliezen" (Lc 18: 1) Zullen we ons leven op onze knieën doorbrengen? Nee, natuurlijk niet! Maar ik stel me voor dat we als twee mensen zijn die van elkaar houden, twee mensen die bijvoorbeeld op een bankje zitten, naast elkaar lezen of dromen. Op dat moment denken ze niet echt aan elkaar. Maar toch: kunnen we zeggen dat ze niet van elkaar houden? Hun liefde is gewoonte geworden en niet meer alleen tijdelijk, ogenblikkelijk. 

Dit is wat onze ziel te wachten staat, dit is wat God van ons verwacht!

Laten we ons, in dit jaar van alle gevaren, tot hem wenden en Hem er in onze gebeden aan herinneren dat er geen andere verlosser is dan Hij!

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.


kanunnik Adrien Mesureur, zondag 3 januari 2021, Basiliek van Dadizele