Zusters van Aanbidding van het Koninklijk Hart van Jezus

Twee weken geleden verscheen op deze blog een oproep tot steun voor de Zusters van Aanbidding van het Koninklijk Hart van Jezus, de zustercongregatie van het Instituut Christus Koning en Hogepriester. Hun overste, Moeder Caroline-Marie van de Drievuldigheid, stelt ons met dit interview haar gemeenschap voor (icrspfrance.fr):

Wat is de roeping van de Zusters van Aanbidding van het Koninklijk Hart van Jezus en waarom die naam? 

bij de inkleding van 6 nieuwe novicen (2 februari 2019)

De volledige naam van de gemeenschap is: Zusters van Aanbidding van het Koninklijk Hart van Jezus Christus Hogepriester, als vrouwelijke tak van het Instituut van Christus Koning en Hogepriester. Wij houden eraan dezelfde naam te dragen. 

De roeping van de zusters, helemaal toegewijd aan het Heilig Hart van de Koning en Hogepriester, bestaat erin een concrete band te scheppen tussen het contemplatieve, dat helemaal gericht is op de gewijde dienst van de Eucharistie en hun dagelijks leven. Zij willen deze aanbidding van God aanwezig maken in hun huizen en rondom hen. Zij bidden voor de priesters - in het bijzonder voor die van het instituut -  en zij hebben als taak het apostolaat te steunen dat zij uitoefenen, onder meer door hun medewerking in het doorgeven van de waarden van Schoonheid, Waarheid en Goedheid, die voortspruiten uit de Liefde van God en die vandaag zo belangrijk zijn. 

Sinds wanneer bestaat uw stichting en wie is er de stichter van? 

In 2001 heeft Mgr. Wach, algemeen overste van het Instituut van Christus Koning en Hogepriester, erin toegestemd dat enkele meisjes, die wilden leven volgens de spiritualiteit van dit Instituut, zich konden verenigen. In 2004 werd hen een eerste erkenning toegekend door de aartsbisschop van Florence, Kardinaal Antonelli, die hen in naam van de Heilige Kerk het religieuze habijt overhandigde. 

De spiritualiteit van de kanunniken van het Instituut van Christus Koning moet geplaatst worden binnen de grote salesiaanse familie. Is dat ook zo voor u? 

bij de inkleding van 6 nieuwe novicen (2 februari 2019)

Vanzelfsprekend! Wij behoren tot dezelfde familie en leven volgens dezelfde geest. De doctoraatsthesis van onze stichter toont aan hoezeer de pedagogie van de «doctor van de Liefde» actueel is, vooral door het evenwicht en de zachtheid, waaraan de zo broze geesten van vandaag zo'n grote behoefte hebben. Wij toetsen dit aan de praktijk en wij zoeken elke dag uit wat wij willen doorgeven: "men vangt meer vliegen met één lepel honig dan met honderd vaten azijn."

Waar bent u vandaag gevestigd en welke zending vervult u? 

Het moederhuis van het Instituut van Christus Koning en Hogepriester bevindt zich in Gricigliano, vlakbij Firenze. De zusters oefenen er hun apostolaat uit en geven catechismusles aan de kinderen. 

Wij zijn ook aanwezig in het Huis van het Eucharistische Hart in de Zwitserse Jura. Zoals in elk van onze huizen, is het Heilig Sacrament er heel de dag uitgesteld en de zusters zijn voortdurend aanwezig bij Hem, vermits hun belangrijkste apostolaat de Heilige Mis en het getijdengebed is. De schoonheid van de omgeving, de rust en de sfeer van gebed die er heersen trekken vele gelovigen aan (mensen alleen, families, gepensioneerden, jeugdkampen), die van de overnachtingsmogelijkheden gebruik maken. Volgens het model van de heilige Benedictus willen wij hen laten genieten van de rust en van de gastvrijheid. Vermits wij geen slotzusters zijn, delen wij graag de maaltijd met onze gasten, zorgen wij voor kinderopvang, enz. Wij bezoeken ook zieke of eenzame mensen; de toedracht is steeds dezelfde: de wereld heeft behoefte aan zichtbare tekenen van de levendige en jonge aanwezigheid van de universele Kerk. 

de zusters van Maria Engelport

In Duitsland heeft het bisdom Trier ons in 2014 opgenomen: het klooster Maria Engelport is een mariaal bedevaartsoord en een etappe voor de pelgrims naar Compostella, die er even willen uitrusten. Juist zoals in Zwitserland, komen aanbidding en onthaal van de gasten er op de eerste plaats in het dagelijks leven van de zusters. Voor de bewoners van de streek bekleedt het heiligdom een centrale plaats in hun geloofsleven. De maanden mei en oktober, alsook de feesten van de heilige Maagd, zijn hoogtepunten op de kalender. 

In 2017 heeft Mgr. Campbell gevraagd dat wij ons in zijn bisdom van Lancashire (VK) zouden komen vestigen. Wij hebben er nu een kleine gemeenschap in het Sint-Augustinusklooster. Wij staan er ten dienste van de kanunniken van het apostolaat van Preston en van de Sint-Benedictusschool. 

Wat zijn de verschillende stadia in het leven van een zuster, vanaf haar intrede? 

In theorie zijn één jaar postulaat en drie jaren noviciaat vereist voor een zuster die haar eerste geloften gaat afleggen. Vandaag de dag is dit echter een minimum. Als het nodig is meer tijd te nemen, dan doen wij dat. 

Welke vorming krijgt u? 

Vooraleer een goede zuster te zijn, moet u een huishouden kunnen leiden! "Een vrouw die poetst houdt haar hoofd op haar schouders", zo verwoordde de grote Theresa van Avila het. Wij bemerken vaak dat er grote leemten zijn in het uitvoeren van het gewone dagelijkse werk: de kennis van de informatica is er, maar de rest ontbreekt dikwijls. Voor de theologie, die nochtans heel belangrijk is, moeten aan de meisjes de basisregels van de hygiëne en van het huishouden opnieuw aangeleerd worden; het eerste jaar postulaat houdt zich dus bezig met de meest gewone taken, die tezelfdertijd de vruchtbare bodem vormen waarop elk religieus leven berust. De basiscatechismus moet opnieuw aangeleerd worden en daarna verdiept door lessen in de leer, die in het noviciaat gegeven worden. 

De eerste jaren laten aan de persoon soms toe verborgen talenten te ontdekken. Wij merken met vreugde dat handen, die nog maar zelden aangeleerd hadden om schoonheid voort te brengen, eens zij gestimuleerd worden, prachtige instrumenten worden in dienst van Gods glorie: naaiwerk, schilderkunst, broderie, sculptuur, enz. 

Het aanleren van de gregoriaanse zang biedt hen de mogelijkheid hun stemmen te verenigen, in een zelfde ritme te zingen, hun vermogen om te luisteren te vergroten. De muzikanten vormen heel snel kleine orkesten, waarmee allerlei evenementen worden opgeluisterd. 

Wat zou u zeggen aan een meisje dat zou willen intreden? 

postulanten met hun vaders voor de inkledingsceremonie

Alles hangt af van haar vraag: bij ons komen om ons te leren kennen? In dat geval mag zij zonder dralen afkomen. Wanneer God roept, laat men Hem niet wachten! En wij zullen wel zien! 

Wanneer zij zou binnentreden, zullen vragen en aarzelingen een antwoord vinden tijdens het eerste jaar postulaat, dat daarvoor nu eenmaal in het leven geroepen is. Wij denken soms nog volgens het concept van het religieuze leven van een eeuw geleden: men trad binnen voor altijd, het was gedaan. De postulante kreeg haar habijt ten laatste twee maanden na haar intrede in het klooster! De tijden zijn veranderd, de eerste jaren van het religieuze leven, vooral dan het postulaat, geven vlug een antwoord op het gebrek aan zekerheid. 

Anderzijds is de hulp van een geestelijke vader een absolute noodzaak om een goed inzicht te verkrijgen, juist zoals voor de roeping tot het huwelijk trouwens. Ja durven zeggen! Een priester zij onlangs: "men spreekt vandaag over roepingencrisis: er is geen roepingencrisis, zo stelde hij; God roept niet minder dan vroeger, het zijn de kloosters die leeg staan. Het is een crisis van het antwoord!" De angst voor een verbintenis, de onzekerheid van de toekomst (onze materialistische maatschappij biedt ons volop zekerheden en verzekeringen voor alles en nog wat!), het gebrek aan zin voor avontuur (de meest edelmoedige zielen kunnen in slaap gewiegd worden door het materiële comfort waarin zij baden) en het verlies van de zin voor opoffering verlammen dikwijls vele zielen die werkelijk geroepen worden tot het gewijde leven of zelfs tot het huwelijk. 

Met de heilige Johannes Paulus II zou ik durven zeggen: "Heb geen vrees!"