Preek van het Feest van het Heilig Bloed

Het bloed is het leven. Wanneer er geen leven meer is, dan is er ook geen bloed meer. Wanneer mensen uit zuidelijke streken energiek met ons praten, dan zien we het bloed stijgen naar hun wangen en voorhoofd. Het bloed bevindt zich overal in ons lichaam en als we er wat verliezen, moeten we vlug drinken om nieuw bloed aan te maken. Iemands leven nemen is ook iemands bloed nemen. Iemands voorouders of afstammelingen beledigen is ook het bloed van die persoon beledigen. Wanneer God aan Kaïn vraagt wat hij met zijn broer gedaan heeft, dan zegt God ook dat Hij het bloed van zijn broer heeft horen schreeuwen. Het bloed is zo belangrijk dat het, op een ingebeelde manier, ook een stem heeft.

Bloed betekent ook energie en kracht. Onze heidense voorouders bezegelden dan ook hun plechtigste eden met bloed. De prijs van het bloed toonde de waarde van de gedane eed. 

EPISTEL Hebr. 9: 11-15 Broeders, Christus is opgetreden als Hogepriester van de goederen der toekomst. En door een grotere en volmaaktere tabernakeltent – niet met handen gemaakt en niet van deze schepping – is Hij, niet met bloed van bokken of kalveren, maar met zijn eigen Bloed, eens en voor altijd binnengegaan in het heiligdom, en heeft eeuwiggeldende verlossing bewerkt. Want als het bloed van bokken en stieren, en de besprenkeling  met de as van een koe onreinen kan heiligen, zodat zij uiterlijk gereinigd worden, hoeveel te meer zal dan het Bloed van Christus, die door de Heilige Geest Zich zelf als smetteloos offer aan God heeft opgedragen, ons geweten van dode werken zuiveren, om voortaan de levende God te dienen. En Juist daarom is Hij Middelaar van een Nieuw Verbond, opdat door tussenkomst van zijn dood de overtredingen, onder het vroegere Verbond bedreven, zouden worden afgekocht, en zij, die geroepen zijn, de belofte van de eeuwige erfenis zouden ontvangen, in Christus Jezus, onze Heer. EVANGELIE Joh. 19: 28-35 In die tijd, wetend, dat alles was volbracht, sprak Jezus, opdat de Schrift geheel vervuld zou worden: Ik heb dorst. Nu stond daar een kruik met azijn. Men stak dan een spons vol azijn boven op een hysopstengel en bracht die aan zijn mond. En toen Jezus van de azijn genomen had, sprak Hij: Het is volbracht. Dan boog Hij het hoofd, en gaf de geest. Daar het nu voorbereidingsdag was, en men de lijken niet op de sabbat aan het kruis wilde laten – het was nog wel een grote sabbat – vroegen de joden aan Pilatus, dat men hun de benen zou breken, en hen dan zou afnemen. Toen kwamen de soldaten en braken wel de benen van de eerste en ook van de tweede, die met Hem gekruisigd waren. Toen zij echter bij Jezus kwamen en zagen, dat Hij reeds gestorven was, braken zij Hem de benen niet. Maar een van de soldaten stak met een lans zijn zijde open, en onmiddellijk kwam er bloed en water uit. En die het zelf gezien heeft, legt er getuigenis van af, en zijn getuigenis is waar.

Het bloed was zo belangrijk dat voor de komst van Onze Lieve Heer, het verboden was bloed te eten, want bloed vertegenwoordigt het leven en het leven behoort aan God. God gaf ons zijn eigen schepselen om ons te voeden. Opdat we eraan herinnerd zouden worden dat het leven van alle schepselen aan God, en enkel aan God toebehoort, moest het bloed van elk geslacht dier geplengd worden voor het opgegeten werd. Dit is het rituele slachten volgens de wet van Mozes.

In de Heilige Schriften vinden we nog meerdere uitdrukkingen die het belang van het bloed aantonen. Bloeddorstige mensen zijn moordenaars, zij die het leven van iemand nemen. Wie iemands bloed eist, eist zijn dood, en neemt ook de verantwoordelijkheid van zijn daad op zich.

Alles goed beschouwend betekent dit dat in Brugge, in een klein fiool dat meegebracht werd uit het Heilige Land door de graaf van Vlaanderen, het Leven van God, de Kracht van God zit. De prijs van God. En bovenal onze prijs, wat wij gekost hebben. Natuurlijk hebben we het geluk dit te mogen meemaken telkens we de heilige mis bijwonen, maar enkel de priester kan het bloed zien en eventueel de misdienaars als ze dicht genoeg staan bij de priester. Om onze vroomheid te bevorderen heeft God echter gewild dat we hem kunnen aanbidden zowel in Brugge als in Beieren. De honderdman Longinus begreep misschien de volledige reikwijdte van zijn daad niet, maar hij besefte wel dat er meer aan de hand was dan hij zag. En hierin had hij gelijk. Want het belangrijkste is niet het bloed zelf, maar de reden waarom het bloed werd vergoten. Wat werkelijk belangrijk is, is dat dit het bloed is van de grootste opoffering die ooit gebeurd is. 

We moeten onder ogen zien dat het onze fout is! En elke fout vereist een herstelling. Bij diefstal moet het gestolene terug gebracht worden. Bij een leugen, moet men zijn leugen opbiechten en voor een moord moet je boeten. 

In het Oude Testament werden vele offers gebracht. Het vergieten van het bloed van de offerdieren, was een essentieel deel van de offers. Het leven van het slachtoffer werd op deze wijze aan God gewijd. Het bloed werd dan zo zuiver dat men het sprenkelde en men zich zo zuiverde van de zonden met dit gewijde bloed. Er was echter één belangrijke voorwaarde, namelijk de persoon die het offer bracht moest een rein hart hebben opdat het bloed zuiver zou blijven.

Bij het offer van het Kruis, zijn het slachtoffer en degene die het offer brengt één en dezelfde persoon: om die reden is het op geen enkele menselijke manier mogelijk dit offer onrein te maken. Het slachtoffer is rein. Het bloed is rein. Degene die het offer geeft, heeft het zuiverste hart dat ooit bestaan heeft, met het zuiverste leven en bloed. Zoals Sint Paulus zegt, indien het bloed van een bok of een stier sommige zonden kan vergeven, waarom zou het Heilig Bloed van onze Koning dan het ganse universum niet reinigen. 

De menigte eist dat het bloed van Onze Lieve Heer over hen komt. Ze eisen de verantwoordelijkheid van het vergoten bloed op. Niettemin is het de besprenkeling met het bloed die een reinigende werking heeft. Ze eisen een slachtoffer om zich op af te reageren, om zich te wreken, maar wat ze krijgen is een slachtoffer die hen redt. Het bloed van dit slachtoffer zal de gang van zaken zodanig veranderen dat vanaf dat moment geen ander slachtoffer meer nodig zal zijn. God stuurt het romeinse leger om komaf te maken met de offers volgens de oude wet die nu overbodig geworden zijn.

Het is belangrijk dat we beseffen waarom het Heilig Bloed moest vergoten worden. Het is niet omwille van de anderen. Het is niet omdat anderen slechte gedachten hebben, omdat ze roddelen of niet vrijgevig genoeg zijn. Het zijn onze fouten die Hij gedragen heeft, het is door onze persoonlijke zonden dat Hij werd geofferd.

Zijn Bloed aanschouwend is er maar één mogelijke houding mogelijk. Dank! Dank voor de verlossing en de grote prijs die betaald werd om ons een plaats in de hemel te geven! Dank voor het betalen van deze plaatsen voor zowel onze voorouders als onze nakomelingen! Dank voor zo een tedere liefde!

Het bloed is het leven. Het bloed van Onze Lieve Heer heeft ons het eeuwig leven gegeven. Laten we als dankgebaar een beetje van ons bloed, ons leven geven.

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

kanunnik de Martin, zondag 6 mei 2018, basiliek van Dadizele