Preek van het Feest van Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans

Het zijn duistere tijden. Griekenland is vernietigd, Hongarije met de grond gelijk gemaakt, en ook Oostenrijk staat aan de voordeur van een invasie. De islam bevindt zich op minder dan 180 kilometer van Wenen.

Vandaag vieren we het feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Heilige Rozenkrans.

De eigenlijke plechtigheid vindt deze week plaats, op 7 oktober. De plechtigheid werd door paus Pius V ingesteld om hulde te brengen aan de verpletterende overwinning tijdens de zeeslag op 7 oktober 1571 in Lepanto aan de Griekse kust.

In de trieste situatie van de christenen en met het oog op de sombere toekomst als niemand iets zou ondernemen, verenigde de paus het christenvolk. Ze zetten hun verschillen opzij en verenigden zich om het christendom te redden.

Het resultaat was buitengewoon positief. De christenen begonnen met 212 schepen en verloren er 17. De Turken hadden 251 schepen en verloren er 187.

7.500 christenen verloren hun leven in de Griekse golf; voor de Turken waren er dat wel 20.000.

Maar hoe is dat mogelijk? Hoe konden een koninkrijk, twee republieken, drie hertogdommen en een militaire orde die elkaar continu zaten te bevechten, zich toch verenigen om het op dat moment machtigste rijk te overwinnen?

De paus gaf bevel aan alle broederschappen van de Rozenkrans om te bidden voor de overwinning van de Heilige Liga. Achter zo'n 28.000 soldaten, 40.000 scheepslui met 1815 kanonnen, schuilde een verpletterende vloot van vaders en moeders, broeders en vrienden, priesters en monniken, die neerknielden met een onoverwinnelijk wapen: de rozenkrans.

Zonder het gebed dat hen ondersteunde zouden de soldaten niets geweest zijn en een nederlaag geleden hebben.

Hetzelfde deed zich honderd jaar later opnieuw voor in Hongarije in het jaar 1716. 150 000 Turken werden verpletterd door 83 000 christenen. Clemens XI riep de Roomse bevolking op om met de broederordes van de rozenkrans op dat eigenste moment vurig tot de Heer te bidden en nederig te smeken om de bijstand van de Heilige Moeder Gods ter overwinning van de christenen.

Niets kan aan de rozenkrans weerstaan. Bidden tot de Heilige Maagd terwijl we stilstaan bij de mysteries van het leven van Onze Heer heeft een onoverwinnelijke kracht. Hoeveel voorbeelden zijn er niet van bekeringen dankzij het bidden van de rozenkrans? Hoeveel wijze besluiten, hoeveel deugden, hoeveel liefde brengt deze prachtige oefening voort?

De Kerk, onze Moeder, is zich bewust van het belang ervan en daarom kunnen we ook erg veel aflaten verdienen door de rozenkrans te bidden. Als we de rozenkrans opzeggen dan krijgen we een gedeeltelijke aflaat. Als we de rozenkrans in groep opzeggen of in een kerk of een kapel dan ontvangen we een volle aflaat. We kunnen het vagevuur ermee legen!

Wat moeten we doen om hier een goede gewoonte van te maken onder christenen?

Zoals alles dat met deugd en godsvrucht te maken heeft, beginnen we beter bij onszelf.

Laat ons beginnen met het meest eenvoudige. Hebben we de rozenkrans steeds bij de hand?

Laten we eerlijk wezen. Kijk eens in uw zakken, heeft u er één bij? Als hij thuis ligt dan moet die vanavond in onze zakken. Het is ten sterkste aanbevolen er twee te hebben. Het is altijd goed om er één te kunnen aanbieden als God ons die kans geeft.

Trouwens, u weet het wel, een rozenkrans bezitten getuigt duidelijk van het katholieke geloof van de bezitter.

Een tweede punt: kennen we de mysteries van de rozenkrans van buiten? We zijn niet verplicht om over 50 mysteries te mediteren zoals de rozenkrans van sommige ordes. Er zijn er maar vijf per dag. Als we ze vergeten zijn dan zijn onze missalen en catechismussen er om ons te helpen.

Een derde punt: gaan we slapen zonder de rozenkrans gebeden te hebben?

Stel dat we thuis bij onze ouders zijn, kan er dan een hele dag voorbijgaan zonder onze moeder aan te spreken?

Natuurlijk niet, ieder van ons moet zijn ogen opslaan naar de Heilige Maagd en uit de grond van zijn hart zeggen: "Dag Moeder, ik weet dat het U plezier doet en dat het me zoveel genade schenkt. Hier is de arme rozenkrans die ik u opdraag."

Laat ons gebruik maken van deze oktobermaand, de maand van de rozenkrans, om onze devotie voor het bidden van de rozenkrans te vernieuwen. In deze gevaarlijke wereld kunnen we ons niet veroorloven om weg te gaan zonder onze grootste hulp: een snoer van los aan elkaar hangende kraaltjes.

Sterker dan een heel leger.

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

kan. Frédéric de Martin ICRSS, zondag 1 oktober 2017, Basiliek van Dadizele

Reacties