Preek van de 3de zondag van de Vasten
Op een dag neemt iemand de auto om een lange weg af te leggen. De persoon in kwestie wil van hieruit vertrekken naar Amsterdam. Eens bij de snelweg aangekomen, treft hij de verkeersborden aan die aangeven langs waar hij moet rijden.
Laten we ons even inbeelden dat deze persoon het volgende tot zichzelf zegt: "Het is schandalig! Ik word gek van al die verkeersborden. Ik voel me in mijn vrijheid aangetast! Waarom ben ik niet vrij om de weg te kiezen die mij past? Ik wil naar Amsterdam via Parijs." Deze persoon zet een heuse campagne op om verkeersborden van de weg te laten verwijderen, omdat hij zich behandeld voelt als een kind. Wel, niemand van ons zou ook maar durven denken dat deze persoon goed in zijn hoofd is. Het is duidelijk dat hij gestoord is.
Laat ons dan eens kijken naar wat kranten, sommige boeken en heel wat mensen over de Kerk zeggen: "Het is schandalig dat ik behandeld wordt alsof ik zelf niet zou weten hoe ik mijn leven moet leiden. Ik doe wat ik wil, ik wil niet volgen wat er in de Bijbel staat. Waarom zou ik de hele catechismus moeten gehoorzamen en niet gewoon er uit pikken wat ik wil?"
Het gebeurt wel eens dat we dat denken, soms geheel onbewust. Meestal niet zo openlijk, maar eerder subtiel: "Ik ga mezelf een beetje vrijheid gunnen" of "Er is de letter en de geest, het is niet zo erg als ik het toch doe, God zal het wel begrijpen."
Nochtans is de wet van God niets anders dan verkeersborden langs de autosnelweg naar het eeuwige geluk. Niemands vrijheid wordt ontnomen wanneer hij te horen krijgt dat de weg naar Keulen via Luik loopt en niet langs Parijs. Dat geldt ook als God ons zegt dat we door de naastenliefde het eeuwige geluk bereiken en niet door onze naaste te minachten. Ook wanneer God ons vertelt dat onkuisheid en onfatsoenlijkheid tot ongeluk leiden. Of dat we onszelf moeten opofferen om in deze wereld en in het hiernamaals vreugde te verkrijgen.
Dat weten we allemaal. Maar omdat het voor ons steeds zo moeilijk blijkt om het te beoefenen, moet de Heilige Paulus ons eraan herinneren. Hoewel de wereld iedere dag het tegenoverstelde beweert, toont de Kerk ons iedere zondag opnieuw de goede weg.
Deze autosnelweg naar de hemel is nochtans heel aangenaam. We kunnen ze in alle gemoedsrust afleggen met de prachtigste eindbestemming voor ogen.
Er zijn echter vele afslagen die de duivel op de autosnelweg heeft aangelegd. En niets behalve het gezond verstand en de genade dwingt ons om op de goede weg te blijven.
Sommigen zien de verlichte borden van een huis. Ze weten dat het niet goed is, maar ze verlaten toch de autosnelweg om eens te gaan kijken, want het lijkt best aangenaam en aanlokkelijk. Binnen gekomen beseffen ze hoe lelijk het er maar is, maar intussen zijn ze van de weg afgeslagen. En ja, sinds wanneer stelt de duivel de zonde op een onaantrekkelijke manier voor? Als het zo was dan zou niemand zijn wegen kiezen. Wel, neem dan maar gewoon de snelweg weer, je kunt de verloren tijd altijd inhalen. Je moet gewoon langs het sacrament van de biecht om terug te keren.
Anderen zijn dan weer vermoeid, de tocht lijkt te lang en ze hebben nood aan rust. Goed, want elke kerk is een oase van rust. Gebed, Eucharistie, goede raad. Er zijn ook retraites, instructies en allerhande verenigingen. Er is geen gebrek aan mogelijkheden tot geestelijke rust.
Bovendien worden velen van ons het moe om alleen in auto te rijden, zonder gezelschap. De duivel probeert ons dan te verleiden door te zeggen: "Sla maar af, kom hier maar gezelschap zoeken, ook al is het maar voor even". Maar dat is helemaal niet verstandig. Carpoolen is een zeer goede oplossing. Als we het beu zijn om alleen de weg naar het geluk te bewandelen dan moeten we niet op zoek gaan naar een andere weg. Je hebt gewoon iemand nodig die in dezelfde richting gaat. In het begin zal een kleine auto volstaan totdat een gezinswagen noodzakelijk is, omdat deze twee mensen besloten hebben nieuwe zielen mee te nemen naar de hemel.
Ook zijn er net als in het geestelijk leven snelheidsbeperkingen waaraan we ons moeten houden. Als we te snel rijden, kunnen we een ongeval veroorzaken of de wagen vlug verslijten. Te langzaam rijden kan files veroorzaken of leiden tot een stilstand.
De Kerk is er steeds voor ons om ons te helpen in de best mogelijke staat te verkeren en dat samen met heel wat toegewijde mensen. Ieder met zijn eigen tekortkomingen, maar met de volledig bereidheid om te helpen depanneren, herstellen, de weg te tonen, te duwen en de tank vol te doen. Wij christenen beseffen niet hoezeer God ons verwent en welk een veelheid aan mogelijkheden Jezus Christus ons heeft nagelaten om een gelukkige doortocht te maken.
Als we de weg echt met alle gemak willen afleggen, zonder verkeerd te rijden, dan bestaat daar een onfeilbare manier voor: onze ziel laten leiden door Onze lieve Heer en Zijn Moeder. Kan het nog eenvoudiger? We hoeven de weg zelfs niet te zoeken, want God leidt ons. We hoeven niet te stoppen om ons met God te vullen, want we zijn met Hem. Slechts één iets wordt van ons gevraagd: vertrouwen. Het is noodzakelijk dat we onze Heer met het volste vertrouwen ons voertuig laten besturen.
Dat kan wanneer we trouw zijn aan de bezieling van de Heilige Geest en niet aan de onze. Wanneer we altijd Gods wil volgen, en niet de onze. Als we niet bang zijn dat hij ons op moeilijke wegen leidt, want het zijn die van Hem, en niet de onze waarvan we denken dat ze kalmer zijn. Vergissen we ons niet. Niets is vrediger dan wanneer God ons leven leidt.
De vastentijd is er om onze situatie te onderzoeken, om de weg opnieuw te bestuderen en onze ziel opnieuw in beweging te zetten.
De Heilige Paulus toont ons de weg die hij gevolg heeft, net als het Evangelie en alle heiligen. De kracht om alles weer op gang te brengen komt enkel door de genade, door het gebed en door de sacramenten.
Laten we moedig zijn, laten we alles weer op orde stellen en aan deze prachtige reis deelnemen. En als we ons rechtstreeks op de weg willen laten leiden, dan zijn onze Heer en Zijn Heilige Moeder er voor ons. Laten we het met vol vertrouwen vragen, en alles geven. Het Schone, het Goede, het Ware wachten ons op.
Reacties
Een reactie posten